WITAM

[malgosia27]

Witam wszystkich.
Mam 27 lat. Niecałe 3 tyg. temu straciłam swoje pierwsze dziecko, o które staraliśmy się z mężem od ponad 2 lat. Byłam w 7 tyg. ciąży. :(
Teraz jestem strasznie nieszczęśliwa. Nie mogę sobie z tym poradzić, nie mogę zrozumieć dlaczego mnie to spotkało... Już tak mocno kochałam moją dzidzię...
Za 2 dni muszę wrócić do pracy i nie wyobrażam sobie tego. Najchętniej leżałabym i patrzyła w sufit...

[dorota33]

witam cie Malgosiu,trzymaj sie strasznie mi przykro,ale trzymaj sie i nie poddawaj bedzie ok zobaczysz :D

[mamula]

Cześć Małgoś!!!!Wiem że to bardzo boli (ja tego nie doświadczyłam naszczęscie, ale moja kolezanka straciła dziecko- była bardzo załamana, ale nie poddała sie )... cięszko znaleźć odpowiedź na to pytanie które zadałas, ale wiem jedno ze nie mozesz sie poddac , musisz wxiąść sie w garsć, Dobrze że napisałas o tym na forum , wyrzuciłaś swój smutek - najgorsze to zamknięcie się w sobie.
wydaje mi się ze powrót do pracy dobrze ci zrobi.
Jak bedziesz miała ochotę z kimś pogadac to pisz ....Zobaczysz wszystko się ułozy i w końcu usłyszysz tupot małych nózek :)
Trzymaj się !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

[Asia20]

Czećś Gosiu! Dokładnie rozumiem co czujesz, ja 2 stycznia tego roku straciłam dziecko, z tym że ja byłam w 8 miesiącu ciąży, miałąm termin na 14 lutego. niestety los tak chciał, że stało się to w co ciężko uwierzyć mi do dziś! Miałam cesarskie cięcie. Przez 4 dni byłam nie przytomna a lekarze walczyli o moje życie. Teraz jestem już w domu, mój facet zanim wróciłam uprzątnął wszystko co było przygotowane dla naszego dzidziusia, zajął się pochówkiem itp. Miałam dziewczynke... kiedy zmarła w moim brzuszku ważyła 1600 gr. Nadal mam brzuch ciężarnej... i naprawde jeszcze w to wszystko nie wierze, ostatnio rozpłakałam się strasznie i mój facet nie mógł mnie uspokoić bo poczułam bulgotanie w brzuchu... całkiem podobne do tego uczucia jakim jest ruch dziecka...
Patrycja, bo tak ją nazwaliśmy, zawsze będzie w naszych sercach i myślach...jak by to było itp. stwierdziliśmy jednak, że nie ma się co załamywać i udręczać wspomnieniami, jesteśmy jeszcze młodzi i bedziemy mieli jeszcze dzieci - taki jest nasz sposób na walke z tym co się stało i już nieodstanie. Dla pocieszenia powiem Ci jeszcze że tak widocznie musiało być, nigdy się nie dowiesz jak dalej potoczyła by się ta ciaża... my już po wszystkim od naprawde dobrego lekarza dowiedzieliśmy się że szanse tego dziecka były naprawde słabe ponieważ nie wiadomo czy jeśli by się urodziło czy nie miało by wodogłowia albo downna. Mój przypadek to podobnież przypadek jeden na milion... ale dlaczego włśnie ja? Byłam zdrowa, wszystkie wyniki w jak najlepszym porządku, jeszcze w sylwestra czułam ruchy... naprawde uwierz mi że lepiej tak wcześnie stracić dziecko niż tak jak ja albo i póżniej. Nie załamuj się, widocznie tak miało być. Boli i jeszcze długo będzie boleć to naturalne i ludzkie ale zycie toczy się dalej, zajmij się pracą i dbaj o własne zdrowie i o siebie. odpisz jeśli czujesz taką potrzebę ja terz odpisze. Pozdrowionka :-*

[Claudia24]

Małgosiu tak mi przykro,trzymaj się słodziutko i zaglądnij na watek najlepszy na smutek jest następny maluszek tam sa dziewczyny po takich tragediach jak ty.

[rybk]

Ja dołaczam się do zaproszenia CLAUDII... jestem na wątku "Najlepszy na smutek jest następny maluszeK'... też straciłam dzidziusia.... wp0adnijcie do nas... zapraszam... wzajemnie sie wspieramy, cieszymy i dodajemy sobie sił, by dalej zyc.....